Kościół, który omawiamy, to świątynia poświęcona św. Antonemu z Padwy oraz św. Piotrowi z Alkantary. Zlokalizowany w malowniczym Węgrowie, stanowi ważny element lokalnej społeczności.
Ten poreformacki kościół parafialny nie tylko pełni funkcję religijną, ale również jest miejscem o bogatej historii, które zasługuje na szczegółową uwagę wszystkich zainteresowanych lokalnym dziedzictwem kulturowym.
Historia
Historia kościoła sięga końca XVII wieku, gdy to został on ufundowany przez dziedzica dóbr węgrowskich, hr. Jana Kazimierza Krasińskiego h. Ślepowron. Uroczyste zakończenie budowy miało miejsce 14 lipca 1715 roku, kiedy to kościół został przekazany ojcom reformatom przez syna fundatora – Jana Dobrogosta Krasińskiego, który był właścicielem Węgrowa.
Budowla, zaprojektowana przez Tylmana z Gameren, została wzniesiona w stylu barokowym przez Carla Ceroniego w latach 1693–1715 na miejscu wcześniejszej drewnianej kaplicy. Do 1864 roku pełniła ona funkcje kościoła klasztornego reformatów. Po kasacie zakonu stała się filiałem węgrowskiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
W okresie II wojny światowej oraz tuż po niej, z powodu zniszczenia fary miejskiej, kościół był wykorzystywany jako kościół parafialny. Z kolei od 1970 roku stał się kościołem rektoralnym, gdzie gromadziła się młodzież na lekcjach religii oraz katechezy. Można było zauważyć masowy napływ wiernych z okolicznych osiedli.
W tym okresie, dzięki staraniom rektora kościoła, księdza Zbigniewa Latosiego, rozpoczęto prace konserwacyjno-remontowe zarówno w świątyni, jak i w sąsiadującym z nią budynku poklasztornym. W ramach tych działań wymieniono dach nad kościołem, zainstalowano ogrzewanie oraz poddano konserwacji główny ołtarz i freski.
W 1994 roku przy kościele utworzono parafię św. Antoniego z Padwy i św. Piotra z Alkantary, która została wyodrębniona z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Wnętrze
Wnętrze świątyni zachwyca barokowym stylem, który został starannie ozdobiony polichromiami oraz freskami stworzonymi przez Michelangelo Palloniego w latach 1706–1711. Te elementy artystyczne wprowadzają atmosferę pełną elegancji oraz duchowego wzniosłości.
Głównym punktem centralnym jest drewniany ołtarz, datowany na około 1690 rok, który przypisuje się wybitnemu artyście Andreasowi Schlüterowi. Ołtarz ten nie tylko przyciąga wzrok, ale również emanuje historią i tradycją.
W jego centrum znajduje się krucyfiks, uznawany za jeden z najpiękniejszych w Polsce. Jest on wzorowany na dziełach znanego rzeźbiarza Alessandra Algardi, co czyni go wyjątkowym nie tylko pod względem estetyki, ale i wartości artystycznej.
Po prawej stronie od ołtarza głównego, nad wejściem do kaplicy św. Bonawentury, dostrzegamy epitafium fundatora kościoła. Zostało ono wykonane w latach 1701–1703 i upamiętnia Jana Dobrogosta Krasińskiego, którego szczątki spoczywają w mauzoleum rodziny Krasińskich, usytuowanym w krypcie świątyni.
Wnętrze kościoła, z bogactwem detali i znaczeniem historycznym, z pewnością zasługuje na głębsze zgłębienie i docenienie, a wrażenia, jakie pozostawia, pozostają na długo w pamięci odwiedzających.
Przypisy
- WĘGRÓW - Parafia św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy [online], Diecezja Drohiczyńska [dostęp 06.05.2021 r.]
- Mariusz Karpowicz: Ołtarz główny w kościele poreformackim w Węgrowie. "Spotkania z Zabytkami", 07.2007 r. [dostęp 13.10.2009 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Węgrowie | Parafia św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy w Węgrowie | Kościół Świętej Trójcy w Węgrowie | Kościół ewangelicki w WęgrowieOceń: Kościół św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy w Węgrowie