Edmund Barbasiewicz, urodzony 28 stycznia 1912 roku w Węgrowie, a zmarły 5 sierpnia 1978 roku, był postacią niezwykle znaczącą w polskim Kościele katolickim. Jako duchowny rzymskokatolicki oraz prałat zdobył uznanie w dziedzinie teologii moralnej, wpływając na edukację wielu młodych ludzi.
Barbasiewicz nie tylko zajmował się nauczaniem, ale także pełnił rolę opiekuna harcerstwa, co podkreśla jego zaangażowanie w wychowanie młodzieży, oraz historyczne połączenie wartości chrześcijańskich z działalnością na rzecz społeczności.
Ważnym punktem w jego karierze było objęcie funkcji rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, gdzie miał wpływ na kształcenie przyszłych kapłanów. Jego prace i działalność pozostawiły trwały ślad w polskiej teologii oraz w życiu lokalnej społeczności.
Życiorys
Wykształcenie
W 1931 roku Edmund Barbasiewicz zainaugurował swoje studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie, gdzie rozwijał swoje religijne powołanie. W dniu 20 czerwca 1937 roku przyjął sakrament święceń prezbiteriatu, który został mu udzielony przez biskupa Henryka Przeździeckiego.
Posługa kapłańska
Po ukończeniu nauki, jego pierwszym miejscem służby był kościół św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim, gdzie pełnił funkcję wikariusza. Następnie objął stanowisko prefekta w seminarium mniejszym w Siedlcach. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, powrócił do rodzinnego Węgrowa w 1940 roku, gdzie również pracował jako wikariusz do 1941 roku.
W kolejnych latach Barbasiewicz został administratorem parafii św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim. Mimo trudnych warunków, z odwagą niósł pomoc potrzebującym, w tym osobom chorym na tyfus, co wiązało się z ryzykiem zatrzymania podczas obowiązującej godziny policyjnej. W sierpniu 1942 roku nastąpiła zmiana jego miejsca posługi, kiedy to przeniósł się do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
1 października 1944 roku, Edmund Barbasiewicz objął funkcję rektora kościoła Matki Boskiej Anielskiej w Białej Podlaskiej, gdzie rozpoczął intensywne prace nad odbudową obiektu zniszczonego przez wojnę. W tym czasie także uczył w liceach, jednocześnie pełniąc obowiązki kapelana Bialskiego Hufca Harcerskiego oraz 3. Berlińskiego Pułku Piechoty.
W 1950 roku uzyskał tytuł magistra teologii moralnej na Uniwersytecie Warszawskim. Już w 1951 roku obronił pracę doktorską na temat „Psychologia wyznania grzechów na spowiedzi”, a w 1953 roku uzyskał również tytuł magistra prawa kanonicznego. W kolejnych latach pełnił różne istotne funkcje, w tym sędziego prosynodalnego Sądu Biskupiego oraz konsulatorem sekretariatu episkopatu do spraw super rato.
W 1956 roku Barbasiewicz został profesorem teologii moralnej w seminarium w Siedlcach, a także kanclerzem kurii siedleckiej i wikariuszem sądowym tamtejszego sądu biskupiego. W 1960 roku otrzymał godność kanonika, a w 1973 roku prałata. W 1972 roku powierzono mu zaszczytną rolę rektora seminarium w Siedlcach, w czasie której rozbudował je o nowe skrzydło, co przyczyniło się do jego dalszego rozwoju. Warto również wspomnieć, że był autorem katechizmu pod tytułem „Idę do Ciebie, Jezu”.
Upamiętnienie
Edmund Barbasiewicz zmarł 5 sierpnia 1978 roku. Po jego śmierci został pochowany na katolickim cmentarzu w Białej Podlaskiej. W jego pamięć społeczność harcerska nadała imię jego osobie 13 Bialskiej Grunwaldzkiej Drużyny Harcerskiej „Astus”.
Przypisy
- Podlasie 24, 35. rocznica śmierci ks. Edmunda Barbasiewicza
- a b Opoka, Biogram, Żelazny mąż i architekt dusz
Oceń: Edmund Barbasiewicz